Jakie są zwyczaje kuny domowej? To zwierzę dość płochliwe, choć można je oswoić. Prowadzi samotniczy, głównie nocny tryb życia, a towarzystwa poszukuje tylko w okresie godowym. Ciąża u kuny domowej trwa do 9 miesięcy, ale w jednym miocie może pojawić się nawet osiem młodych. Najczęściej jest ich znacznie mniej, od trzech do To zwierzę jest na wagę złota. Jakub Wojciechowski. Posted: 27 listopada 2023 | Last updated: 27 listopada 2023. Wygląda na to, że jak dotąd nie ma powodu do obaw: Kuna a łasica. Niektórzy ludzie używają nazwy kuna i łasica zamiennie, w dodatku nie rozróżniają tych zwierząt. Dlatego dzisiaj mamy dla Was krótki poradnik na temat tych dwóch gatunków. Oczywiście kuna i łasica należą wspólnie do rodziny łasicowatych, ale pierwsze z tych zwierząt jest znacznie większe, może osiągać nawet Fast Money. Kuna jest zwierzęciem, które może stać się dzikim lokatorem w domu. Tam uwije sobie gniazdko, w którym poczuje się bezpiecznie i będzie powiększać swoją rodzinę. Jak pozbyć się kuny z domu? Jak zapobiegać jej pojawieniu się w budynku? To pytania, na które odpowiedzi znajdziesz w tym artykule. Zapraszamy do lektury! Przeczytaj także: Ile kosztuje projekt domu? Kuna domowa – co to za zwierzę? Jeśli spojrzymy na kunę, nawet na zdjęciach, to wygląda bardzo sympatycznie. Można się pokusić o stwierdzenie, że prezentuje się słodko. Tylko że kuna domowa (nazywana również “kamionką”) jest drapieżnikiem. Zewsząd unika człowieka, ale nie miejsca, w którym mieszka. Dlatego kuna domowa bardzo często pojawia się w budynkach – a szczególnie w jego opuszczonych lub mało wykorzystywanych częściach, np. na poddaszu. Kuna domowa należy do rodziny łasicowatych. Jej ciało osiąga długość wynoszącą średnio 50 cm. Do tego należy doliczyć jeszcze ogon. Jego długość to ok. 25-30 cm. Kuna domowa ma brązowe tułowie. Kolor ten staje się jaśniejszy na bokach ciała. Charakterystycznym elementem wyglądu kuny domowej jest biała plama, która znajduje się tuż pod pyszczkiem. Rozchodzi się ona ku dołowi ciała. Plama ta nazywana jest często śliniakiem, chociaż niektórzy mówią na nią “krawat”. Jest to również element, który odróżnia kunę domową od leśnej – u tej drugiej jest on koloru żółtego oraz nie rozchodzi się ku dołowi. Długość życia kuny domowej to ok. 10 lat. Zwierzę ma bardzo smukłe ciało, a do tego miękki spód łapek. To pozwala mu się poruszać szybko, cicho, a także w bardzo ciasnych miejscach. Ten artykuł też Cię może zainteresować: Ile kosztuje budowa domu? Czym się żywi kuna domowa? Drapieżnik ten żywi się owadami oraz małymi gryzoniami. To akurat pożywienie, które może być docenione przez człowieka. Kuna bowiem pozbywa się ich z domu. Jednak “jadłospis” tego zwierzęcia jest bogatszy. Można w nim znaleźć również żaby, ptaki, a także jaja ptaków. Jeśli na nieruchomości znajdują się kurczaki oraz młode króliki, to kuna domowa nimi nie pogardzi. Chętnie je zje. Podobnie sytuacja wygląda z owocami. Kuna je uwielbia, dlatego kiedy je wyczuje, pokusi się o ich kradzież i zjedzenie. Jak się pozbyć kuny domowej? Kuna domowa jest z jednej strony pożytecznym zwierzęciem, które zjada owady, ale potrafi zaszkodzić budynkowi. Przegryza różne instalacje, a także wełnę mineralną, powodując tym samym szkody. W budynku dość łatwo można zauważyć obecność tego zwierzęcia. Kuna znaczy teren swoimi odchodami, które są łatwe do wyczucia. Drapieżnik grasuje nocą, mocno przy tym hałasując. Żeby pozbyć się kuny z domu, można sięgnąć po kilka rozwiązań. Co ważne – nie wolno jej zabijać! Zwierzę jest bowiem pod ochroną. Przeczytaj także: Rekuperacja – co to jest? Odstraszacze dźwiękowe Jednym z często stosowanych sposobów, aby pozbyć się z domu kuny, jest odstraszacz dźwiękowy. Emituje on dźwięki o zmiennej częstotliwości. Nie są one słyszalne dla człowieka, dlatego nie powinny przeszkadzać w codziennym funkcjonowaniu w domu. Nie jest to jednak rozwiązanie doskonałe. Kuna domowa może bowiem przyzwyczaić się do słyszanych dźwięków. Wtedy trzeba przedsięwziąć inne środki, aby wypłoszyć ją z budynku. Pułapka żywołowna Skuteczniejszym rozwiązaniem na pozbycie się kuny domowej niż odstraszacze dźwiękowe, jest pułapka żywołowna. Popularna żywołapka zbudowana jest z systemu zapadek. Zaczynają one działać, gdy zwierzę dostanie się do środka pułapki. Aby to było możliwe, należy w środku umieścić coś, co kuna domowa uwielbia. Jest jednak małe “ale”. Umieszczenie smakołyku powinno być przeprowadzone w rękawiczkach. Kuna ma bowiem świetny węch, a zatem wyczuje człowieka, którego się boi. Ponadto pułapka musi być pozostawiona w miejscu, w którym zwierzę przebywa. Nie da się od razu na nią złapać, ponieważ stroni od nowych rzeczy. Musi się więc oswoić z żywołapką. Przeważnie kuna zaczyna się nią bardziej interesować po kilku dniach od umieszczenia pułapki w pobliżu zwierzęcia. Odstraszacze zapachowe Kolejnym sposobem na wypłoszenie kuny jest zastosowanie odstraszaczy zapachowych. Jak zostało wspomniane wcześniej – drapieżnik ten charakteryzuje się bardzo dobrym węchem. Jeśli wyczuwa zapachy, których nie lubi, zniknie z budynku. Przykładem mogą być rozmaite preparaty w aerozolu przygotowane w tym celu. Elektryczny pastuch Ciekawym rozwiązaniem, lecz rzadko stosowanym, jest elektryczny pastuch. Montuje się go w okolicach dachu, a zwłaszcza w sąsiedztwie rynien. Przez pastucha przechodzi prąd o niewielkim napięciu. Nie wywoła on więc żadnych szkód, a zwłaszcza nie zagrozi życiu zwierzęcia. Co najwyżej je odstraszy i kuna nie powinna podejmować więcej prób wejścia do budynku. Zobacz także: Ile kosztuje projekt ogrodu? Jak zapobiegać pojawieniu się kuny w domu? Kuna domowa jest zwierzęciem niewielkim, a przy tym bardzo zwinnym. Zgodnie z zasadą, że “lepiej zapobiegać niż leczyć”, można się ustrzec jej zamieszkaniu w budynku. W tym celu należy skontrolować dom pod kątem wszelkich otworów, którymi zwierzę mogłoby się dostać do środka. Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość przedostania się na poddasze lub strych. Te miejsca są uwielbiane przez kuny domowe. Podsumowanie Kuna domowa jest drapieżnikiem, który nie zagraża człowiekowi. Potrafi jednak wywołać szkody, a ich naprawy mogą być kosztowne. Dlatego warto zabezpieczyć wszelkie otwory, którymi zwierzę może dostać się do domu. Kiedy już się w nim znajdzie, można stosować odstraszacze dźwiękowe, zapachowe, a także pułapki żywołowne. Złapaną kunę domową należy wywieźć do lasu. Pod żadnym pozorem nie można jej zabijać. Szkodniki w ogrodzie potrafią przyprawiać o zawrót głowy. Kret czy kuna to jedne z najczęściej spotykanych, które powodują znaczące szkody. Jak je rozpoznać i zwalczać? Przedstawiamy praktyczny poradnik. Szkodniki w ogrodzie Niewątpliwie zmorą wielu ogrodników są nie tylko susze, nadmierne opady, ale też szkodniki roślin, takie jak mszyce, biedronki czy turkuć. Są jednak również nieco większe szkodniki, które choć niewielkie w swoich rozmiarach, potrafią powodować duże szkody. Do takich zwierząt należą: kunakretnornica. Różnią się między sobą wyglądem i sposobem działania. Różne są więc także metody na pozbycie się ich z ogrodu. Kuna – jak wygląda? Kuna pochodzi z rodziny łasicowatych i w naszym kraju występuje jako kuna domowa lub kuna leśna. Są one łatwe do rozróżnienia, ponieważ kuna domowa ma większą i masywniejszą głowę niż kuna leśna. Ma również jasny nos i bardziej zaokrąglone uszy, a na jej szyi maluje się biała, rozwidlona, sięgająca przednich łap plama. Kuna domowa ma szorstką i szaro-brązową sierść. Leśna kuna natomiast jest wielkości kota, ma wąską głowę i duże oczy oraz ciemny lub wręcz czarny nos. Posiada także trójkątne, lekko zaokrąglone uszy z jasną obwódką. Jej sierść jest miękka i jasnobrązowa lub kasztanowa, a ogon odpowiada długości połowy ciała. Plama na szyi jest żółto-pomarańczowa i nigdy nie sięga przednich łap. Ten szkodnik potrafi się wspinać bez problemu po ścianach domów, przez co znajduje kryjówki np. w dachu. Kuna domowa prowadzi nocny tryb życia, a w ciągu dnia przebywa w stosach drewna, kamieni lub na strychu, w stodole czy piwnicy. Chętnie bowiem przebywa i osiedla się w mieście i w okolicy zabudowań wsi. Jej obecność zauważysz po regularnym znaczeniu odchodami i wydzieliną gruczołów. Da się ją również usłyszeć, ponieważ nocą kuny, biegając np. po dachu, hałasują. Kuna jako szkodnik żywi się owocami, roślinami, a często także myszami, ptactwem domowym i ich jajami. Zasięg nocnych wędrówek kuny może wynosić nawet 30 km. Kret w ogrodzie Kret to kolejny z listy szkodników, znienawidzonych przez ogrodników. Występuje w wielu ogrodach, a jego obecność można zauważyć głównie na podstawie charakterystycznych kopców ziemi na trawnikach lub rabatach. Kret to niewielki w rozmiarach ssak o aksamitnym czarnym futerku. Ma stosunkowo duże, ułatwiające kopanie łapy i małe oczy. Mimo że jest zmorą wielu właścicieli ogrodów, trzeba mieć także świadomość, że jednocześnie bywa pożyteczny, ponieważ zjada ślimaki, pędraki i inne szkodniki. Kret nie zapada w sen zimowy, a w ciągu doby potrafi kopać tunele przez nawet 12 godzin, tworząc kilkukilometrowe podziemne dróżki. Szkodnik pracuje w 3 cyklach w czasie doby – w czasie każdego 8-godzinnego cyklu 4 godziny tworzy korytarze i 4 godziny śpi w gnieździe. Najaktywniejsze są rano. Zwykle kopią korytarze na głębokości 5-10 cm pod powierzchnią. Nornica w ogrodzie – jak ją rozpoznać? Nornica to gryzoń z rodziny chomikowatych, który żyje w lasach, ogrodach i zaroślach polnych. Ma około 10-centymetrowy tułów i 5-centymetrowy ogon, zaokrąglone uszy i lekko wydłużony pyszczek. Jego futro przyjmuje barwę szarą z rudym odcieniem na grzbiecie. Nornica nie zapada w sen zimowy, prowadzi wieczorno-nocny tryb życia, ale także w dzień szuka czasem pożywienia. Potrafi wspinać się po drzewach i budować system podziemnych korytarzy. Wiosną żywi się siewkami roślin, ziołami i trawą, latem natomiast pączkami, owocami, nasionami, mchem i grzybnią. Z kolei zimą pozostaje jej jedynie kora drzew. Oprócz tego, przez cały rok zjada pająki, robaki i owady, czasem również jaja ptaków. Obecność nornicy w ogrodzie zauważysz po uszkodzonej korze drzew i krzewów oraz powyjadanych kłączach, cebulach kwiatowych i bulwach. Jak się pozbyć szkodników z ogrodu? Szkodniki w ogrodzie to nie jest łatwy temat. Są jednak skuteczne sposoby na to, by pozbyć się niektórych z nich. Jak odstraszać kunę? Ponieważ kuna jest pod ochroną, a więc jej celowe okaleczanie i chwytanie jest zabronione, trzeba wiedzieć jak umiejętnie i bez szkody dla zwierzęcia się go pozbyć. Oczywiście można stosować pułapki po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń i odpowiednio sprawdzone pod kątem bezpieczeństwa. Wówczas bez szkody dla życia kuny można ją łapać i przesiedlać w nowe środowisko. Kunę można także odstraszać. Po pierwsze warto jednak sprawdzić którędy kuna dostaje się do naszej piwnicy lub na strych. Być może problem rozwiąże załatanie dziur w podbiciu dachowym. Warto również odciąć kunie drogę do kryjówki – jeśli wspina się ona po elewacji, a ułatwia jej to pnąca roślinność, można rozważyć jej wycięcie. Powinieneś również zamknąć kryjówkę od wewnątrz – specjalną siatką o drobnych oczkach, kawałkiem blachy itp. Przed wykonaniem tej czynności upewnij się, że kuna nie została w kryjówce. Gdy to nie pomaga, kunę można zwalczać takimi środkami jak: aparaty odstraszające – działa emitując ultradźwięki, których kuny nie lubiąpastuch elektryczny – kuna uczy się, podobnie jak krowa, że zbliżając się np. do strychu lub próbując wejść pod maskę samochodu, otrzymuje nieprzyjemny impuls elektrycznyśrodki zapachowe i naftalina – nieprzyjemne dla kuny środki, zwykle w formie sprayugłośna muzyka i drażniące odgłosy (np. przesuwanie mebli) – kuny nie lubią hałasu, a ponieważ prowadzą nocny tryb życia, głośna muzyka w ciągu dnia lub odgłos przesuwanych mebli skutecznie je odstraszysierść lub włosy – kuny nie lubią zapachów innych zwierząt, więc w miejscu ich przebywania można wyłożyć po prostu ludzkie włosy lub kocią albo psią sierść. Jak zwalczać kreta? Kretom można zapobiegać jeszcze zanim pojawią się na naszym podwórku. Trzeba zadbać o odpowiednie ogrodzenie, najlepiej na głębokość minimum 60 cm – kret zwykle nie kopie w głębszej ziemi. Ważne, by był to betonowy fundament lub kamienna opaska wokół całej działki. Możesz też użyć pionowej i poziomej siatki przeciw kretom. Zwykle mają one oczka o wielkości 1,5 cm, przez co nie pozwalają kretom na przedostanie się do ogrodu. Siatki poziome należy wyłożyć i przykryć około 10-centymetrową warstwą ziemi, a pionowe – wkopać wokół całej działki na głębokość około 60 cm. Jeżeli mimo to w ogrodzie pojawił się kret, należy sięgnąć po inne metody: odstraszające zapachy – np. kwas masłowy lub szmatka nasączona aromatyczną substancją włożona w otwory wejściowe korytarzy sprawią, że wyczulony węch kreta z pewnością tego nie zniesie i każe mu się wynieśćserwatka i maślanka – zmieszane i wlane do otworu wejściowego do korytarzaalkohol – kret nie znosi alkoholu, można więc w otwór korytarza wstawić odwróconą butelkę po winie, wódce lub szampanierośliny odstraszające – np. lilie, czosnek, chrzan, szachownica cesarska, czarny bez, mięta pieprzowahałas – zwykłe zabawy dzieci, tupanie po trawniku, urządzenia emitujące dźwięki, czy pręty metalowe wbite w ziemie z zawieszonymi na nich butelkami czy puszkami – to wszystko skutecznie odstraszy kreta, który charakteryzuje się doskonałym słuchem, przez co nie znosi hałasu. Są także metody mechaniczne zwalczania kreta: pułapka rurowa – z obu stron zakończona drzwiczkami otwieranymi jedynie do wewnątrz; taką pułapkę ustaw przy korytarzu kreta i czekaj, aż do niej wejdzieakumulatorowy lub solarny odstraszacz emitujący drgania oraz fale dźwiękowe słyszalne tylko dla kreta i bardzo dla niego nieprzyjemnekarbid i płyny zawierające ten związekgranulaty do trawników wydzielające nieprzyjemny dla kreta zapach, a jednocześnie biodegradowalne i przyjazne środowisku. Są także do wyboru łapki kleszczowe lub świece dymne, ale to metody, które zabijają te zwierzęta, więc po takie środki polecamy sięgać dopiero wówczas, gdy wszystkie inne odstraszacze zawiodą. Jak się pozbyć nornicy? Nornica to szkodnik, którego z pewnością skutecznie odstraszą koty i psy domowe, a także drapieżne ptaki, bociany czy czaple. Jeśli więc zaprosimy je do ogrodu, problem nornicy może być szybko rozwiązany. Dobrym sposobem na nornice jest także sadzenie roślin o odstraszającym zapachu. Należą do nich czosnek, rumianek, mięta, korona cesarska, gorczyca, wilczomlecz, a także czarna porzeczka. Sprawdzą się również urządzenia emitujące nieprzyjemne dla nornicy dźwięki oraz wkładanie do tuneli nornicy ząbków czosnku lub liści orzecha włoskiego. Pomocne w walce z nornicą jest także przekopywanie gleby i usuwanie chwastów. Jak więc łatwo zauważyć, istnieje cały szereg naturalnych metod zwalczania szkodników w ogrodzie. Wówczas możemy skutecznie odstraszyć te zwierzęta i sprawić, że nie będą chciały wracać do naszego ogrodu. W ostateczności, jeśli wszystkie inne metody się wyczerpią, wówczas pozostają metody mechaniczne. Kuna leśna ma naturę akrobaty. Wspina się po pniach, biega po gałęziach, skacze z drzewa na drzewo. Wszystko w poszukiwaniu zdobyczy, w wyborze której wybredna nie jest. Jak wygląda kuna leśna, co je i gdzie można ją spotkać?Kuna leśna: stosunki z ludźmiKuna leśna (łac. martes martes), zwana też tumakiem, to niewielki drapieżny ssak. Należy do rodziny łasicowatych. Dzieli się na osiem leśna – jak wskazuje jej nazwa – trzyma się głównie leśnych ostępów. W toku dziejów nie nawiązała bliskich kontaktów z ludźmi, tylko sporadycznie włamywała się do kurników, by ucapić łatwą zdobycz. Mylono ją za to często z kuną domową i innymi łasicowatymi. Dawniej chętnie polowano na kunę leśną. Dziś większość krajów wyznacza okres ochronny tych zwierząt, ale kuna leśna nie jest gatunkiem zagrożonym i najczęściej w sezonie można na nią wygląda kuna leśna?Kuna leśna wyglądem przypomina łasice. Ma szczupłe, cylindryczne ciało, a przemieszcza się na czterech krótkich łapkach. Taka budowa ułatwia kunie buszowanie w zaroślach i wdzieranie się do dziupli swych kuny osiąga ok. 53 cm długości, a jej ogon może mieć ok. 28 cm (mniej więcej tyle, co połowa ciała zwierzęcia), choć zazwyczaj zwierzątka są mniejsze. Kuna ważyć może nawet 1,8 kg, ale najczęściej osiąga masę ok. 1000 g. Samce są znacząco większe od samic. Samice mają tylko dwie pary sutków – ubogo jak na łasicowate (tchórze mają nawet po 10 par).Głowa kuny osadzona jest na wydłużonej szyi i ma trójkątny wydłużony kształt. Oczy kuny są okrągłe i czarne, lekko wyłupiaste. Uszy są średnich rozmiarów, zaokrąglone i sterczące. Pyszczek wyposażony jest w niedługie wibrysy. Łapki mają po pięć palców, uzbrojonych w spore pazury. Pazury kuny leśnej – jako jedynego gatunku wśród łasicowatych – mogą się częściowo chować w opuszkach palców i wysuwać, gdy kuna chce się wspinać. Dzięki temu kuna leśna wyjątkowo dobrze wspina się po drzewach, a jednocześnie nadal zachowuje zręczność i szybkość na kuny leśnej pokrywa gęsta, ciemna, szczeciniasta sierść. Najczęściej ma ona kolor jednolicie ciemnobrązowy, z kremową plamą na szyi. Plama ta jest zwarta, co pozwala odróżnić kunę leśną od domowej. U kuny domowej plama na szyi jest leśna przemieszcza się po ziemi zręcznie i szybko. Wiele czasu spędza też w gałęziach drzew. Potrafi wykonywać nawet kilkumetrowe susy z drzewa na leśna: obszar występowaniaKuna leśna występuje w całej niemal Europie, z wyjątkiem najdalej na północ wysuniętych terenów Norwegii, większej części Anglii, południa Półwyspu Iberyjskiego i Grecji. Spotkać ją można także w Azji Mniejszej, dorzeczu Eufratu i na Kaukazie. Kuna leśna trafiła też wraz z europejskimi kolonistami na Baleary, gdzie rozmnaża się spokojnie, nie mając właściwie naturalnych Polsce kuna leśna występuje właściwie wszędzie, choć nie jest licznie reprezentowana i trudno ją spotkać, za to łatwo pomylić z kuną leśna: biotopKuna leśna najchętniej zamieszkuje gęste, stare lasy, gdzie korony drzew łączą się ze sobą, tworząc głęboki cień. W zielonym półmroku kuna leśna przemyka cicho wśród zarośli, skacze po gałęziach drzew, zasadza na swe ofiary i kryje się przed drapieżnikami. Tam, gdzie kuny nie mają wielu naturalnych wrogów, spotkać je można także poza leśną gęstwiną. Na Minorce występują właściwie wszędzie, w Szkocji biegają czasem po otwartych polach i leśna pod ochronąMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nie uznaje kuny leśnej za gatunek zagrożony. Nadano jej status LC – najmniejszej troski. W zależności od statusu prawnego w danym kraju, kuna leśna może znajdować się pod pełną lub częściową ochroną gatunkową, albo też uchodzić za szkodnika, którego wolno tępić bez potrzeby załatwiania zgód i Polsce sezon polowań na kunę leśną trwa od 1 września do 31 poluje kuna leśna?Kuna leśna poluje o zmierzchu i nocą. Wielki talent do wspinaczki pozwala jej zasadzać się na ptaki i wiewiórki, a zwinność i ostre pazury umożliwiają jej włamywanie się do dziupli drzewnych i ziemnych leśna gromadzi pożywienie na zimę, choć fakt, że rzadko zapuszcza się na teren ludzkich gospodarstw sprawia, że nie czyni ona takich szkód hodowcom drobiu, jak np. tchórz czy łasica pospolita. Kuna leśna lubi magazynować ptasie jaja, które umie przenosić bez uszkodzenia nawet na duże odległości, i ukrywa je w swych licznych skrytkach i co poluje kuna leśna?Kuna leśna jest wszystkożerna. Chętnie zjada gryzonie (przepada za wiewiórkami), ptaki i ptasie jaja, owady, także żaby i ślimaki, okazyjnie ryby i skorupiaki, jeśli ma do nich dostęp. Kuna leśna żywi się także padliną oraz owocami i leśna musi każdego dnia zjeść pokarm o łącznej masie odpowiadającej mniej więcej 10% masy ciała rozmnaża się kuna leśna?Samce kuny leśnej pokrywają samice latem. Ciąża trwa zazwyczaj niecałe dwa miesiące, ale może zostać przedłużona. Organizm samicy wstrzymuje wtedy rozwój płodu, dopóki nie nastąpią bardziej sprzyjające do porodu warunki i lepsza obfitość pokarmu. Ciąża przedłużona kuny leśnej może trwać nawet 9 kuny leśnej rodzi zazwyczaj od dwóch do siedmiu młodych w jednym miocie. Młode są ślepe przez pierwszy tydzień życia, nawołują mastkę popiskiwaniem. Ssą mleko przez około trzy miesiące, ale już po ok. 40 dniach zaczynają przyjmować pokarm stały. Gdy mama przestaje karmić dzieci mlekiem, młode kuny leśne usamodzielniają się, choć przez jakiś czas pozostają jeszcze na terytorium rodziców. Kuny leśne mogą się rozmnażać już po ukończeniu ok. 14 miesięcy, ale zazwyczaj pierwsze krycie samicy następuje później, po ok. 2 latach kuny leśnej mogą rozwinąć ciążę urojoną, kiedy to poziom hormonów w ich organizmach kształtuje się tak, jak w czasie ciąży, choć samica nie była pokryta i nie rozwija się w niej płód. Ciąże urojone u kun leśnych występują pod koniec zimy. Możliwe, że jest to mechanizm obronny, który pozwala samicy oszczędzać zdrowie i zasoby. Dzięki ciąży urojonej nie dochodzi do prawdziwego zapłodnienia, dzięki czemu ewentualne młode urodzone wiosną nie padają ofiarą dorosłych już kun, urodzonych w poprzednim roku i nadal trzymających się terytorium leśna: życie społeczneKuna leśna to zwierzę terytorialne, o samotniczej naturze. Samce zajmują terytoria wokół terytoriów samic. Dobre terytorium to takie, na którym jest wiele zwierzyny łownej, kryjówek i co najmniej kilka samiczek do zapłodnienia latem. Granice swych terytoriów kuny leśne znaczą cuchnącą wydzieliną z gruczołów okołoodbytowych – to specjalność łasicowatych. Terytorium samca kuny leśnej może mieć nawet 20 km kwadratowych powierzchni, a samicy – niecałe 7 km okresie rozrodczym samce wydają czasem głośne okrzyki, którymi informują i ostrzegają inne kuny, że dany teren – i mieszkające na nim samice – jest już zajęty. Jeśli rywal nie usłucha, samiec broni swojego terytorium. Walki kun leśnych są krótkie i krwawe. Służą wyłonieniu zwycięscy, który obejmie w posiadanie dany teren i leśna zazwyczaj przesypia większość dnia. Kuny najchętniej wiją sobie gniazda w dziuplach drzewnych, czasem zaanektowanych od wiewiórek. Gniazdo na wysokości zapewnia kunie leśnej bezpieczeństwo. Zimą jednak zwierzęta najczęściej szukają sobie nor podziemnych, lepiej trzymających kuna leśnaKuna leśna, jak inne dzikie zwierzęta, może być nosicielem pasożytów, jak pchły i nicienie. Najgroźniejsza chorobą, potencjalnie roznoszoną przez kuny leśne, jest wścieklizna, zabójcza zarówno dla zwierząt, jak i wolności kuna leśna dożywa nawet 10 lat. Najczęściej pada ofiarą psów, lisów i kuna leśna nadaje się na zwierzątko domowe?Kuna leśna nigdy nie została udomowiona. Nie nadaje się na zwierzątko domowe z powodu wrodzonej nieufności do ludzi, skłonności do agresji i nieprzyjemnego zapachu, jaki fanów łasicowatych pozostaje jednak fretka – uroczy figlarz, przystosowany do warunków życia z ludźmi.

jak wygląda zwierzę kuna